Happy family
We maken op verzoek een filmpje met de schaapjes omdat Hennie binnenkort 50 wordt, dus gaan we lekker met onze beestjes in de wei zitten.
Na 10 dagen is Jesse weer vertrokken en terwijl Femke met Yoran en Vasco, Jesse naar de fastferry op Hareid bracht, hadden Ank en ik een lui dagje, even helemaal niets en lekker met een ijsje in de zon!
Op zaterdag vertrok ook Ank weer huiswaards met een lege auto!
Wij gaan als officieel aangewezen beheerders het seterhus van Ank bekijken...
En het blijft lekker weer zodat Snoes verkoeling zoekt op de stenen.
Het werk vordert, de kustlijn wordt leger doordat er steeds meer bomen omgaan en het knapt lekker op. De boys hebben een vuurplaats gemaakt die met laag water werkt en onderloopt met hoog water.
Zo kan het veilig branden en uitgaan... Maar eerst nog effe fikken en bbq-en.
De boys wilden graag de gletcher zien dus gaan we naar een zijarm van de Jostedalsbreen, de Kjendalsbreen in Loen. Het is weer een prachtige dag, genieten dus.
Niet zo veel toeristen als bij de Briksdalsbreen, maar toch weten de bussen deze locatie te vinden...
Het is er prachtig, omringd door watervallen en genieten van het zonnetje.
Even afkoelen op de terugweg. Koud...
Wild kamperen
Als afsluiting gaan we een nachtje op de berg kamperen. Dat is super noors en dat wil ik graag met ze delen. Femke houdt de wacht thuis, want we hebben aardige maar veeleisende Wit Russen in het chalet, die van alles willen. Dus houdt ze mij op de hoogte per sms, terwijl wij langzaam klimmen op weg naar Skåravatnet, dat op 600 meter ligt. 
We doen nog een poging om forel te vangen, maar helaas, we houden het bij toermaaltijden.
Ik werd wakker door de zon op mijn gezicht, heerlijk. Ik was uiteindelijk buiten de tent gaan liggen omdat ik op stenen lag..., helemaal niet erg om zo gewekt te worden!
En toen weer 900 meter naar beneden...
Femke had haar handen vol gehad aan de Russen, maar goed, de schoorsteen moet roken!
Op maandag brengen we Vasco en Yoran weer naar Ålesund. Die hebben ook weer zin om naar huis te gaan waar van alles wacht zoals: school, een vriendin, stage regelen, werk...
Het was best een pittige tijd voor ons allen, met ups en downs. Over het weer kunnen we niet klagen, dat was fantastisch, maar de sfeer tussen de boys was schijnbaar in NL al niet helemaal goed en dat werd helaas meegenomen naar ons...
Er is een hoop werk verricht en we hebben veel om tafel gezeten met iedereen en geprobeerd om iedereen te horen en tegemoet te komen.
Ik moet nu eerlijk zeggen dat het ook wel weer even lekker rustig is, zonder hulp en gasten. Even samen, even niets...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten