Femke is een volleerd glassnijder geworden en mij lukt het steeds beter met stopverf te werken. Met recht oefening baart kunst. Ik hoopte dat ik ergens nog oude scharnieren op de kop kon tikken maar dat blijkt toch best lastig te zijn. In een winkel met veel zooi zeiden ze dat ik 50 jaar te laat kwam!
Nu maar de ramen erin zonder scharnieren en rustig rondkijken bij oude kozijnen...
Gisteren zijn de ramen gearriveerd voor het oude huis. Spannend.
Het is best apart, want we hebben de ramen besteld, nog niets betaald en ze worden gewoon geleverd, krabbeltje klaar. De rekening volgt later...
We gaan ze nog een keer schilderen voor ze erin gaan, dus we hoeven ons wederom niet te vervelen!
In de avond komen onze Duitse vrienden nog even afscheid nemen. Grappig toch, in 2016 willen ze graag terugkomen... Wij kijken niet zo ver, maar wel leuk dat het chalet hun bevalt. En ze geven het door aan vrienden, dus wie weet. Wij hebben het in ieder geval gezellig gehad met ze.
Afgelopen dinsdag werd de schoorsteen geveegd.
Ik had netjes een ladder klaar staan bij het oude huis, toen werd mij een beetje bot verteld dat de ladder op het dak niet goedgekeurd is, dus er werd niet geveegd. Wat dan wel een goede ladder was vertelde hij mij niet, ik moest maar bij de buren kijken. Tja dat was niet zo'n fijne binnenkomer. Dus ik licht geirriteerd mee naar het chalet. Hij wilde meteen het dak op toen ik hem vroeg of hij toch even kon kijken of het kanaal wel dicht was. Ondertussen kwam Femke erbij en zij vroeg opnieuw waar de ladder aan moest voldoen. Geen idee, maar toen vroeg hij waar we vandaan kwamen en met het antwoord Nederland, Rotterdam, brak het ijs. Hele verhalen, hij stopte niet meer en heeft wel een uur staan ouwehoeren over van alles... Rare lui die Noren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten